Bush, kasut dan anjing

Muntadar al-Zaidi dari stesyen TV al-Baghdadiya melempar kasut ke arah Bush sambil mengucapkan: "Ini ucapan selamat tinggal dari rakyat Iraq, wahai anjing!" Walaubagaimanapun Bush sempat mengelak dua kasut yang dilempar al-Zaidi.

Komen saya

teringat kisah seorang lelaki musafir dengan seekor anjing;

Kisah seorang lelaki dengan seekor Anjing.....
Haiwan juga adalah mahluk Tuhan yang mempunyai perasaan seperti kita manusia.....Yang membezakannya ialah kita mempunyai akal dan fikiran tetapi haiwan tidak...Haiwan tidak dapat membezakan antara yang betul dengan yang salah, tetapi mereka mempunyai naluri yang Tuhan berikan untuk meneruskan perjalanan hidupnya.....
Oleh karna ia sama mahluk Tuhan seperti kita, wajarlah kita bersikap belas dan kasihan terhadapnya. Dalam satu riwayat diceritakan tentang seorang lelaki yang berasa sangat dahaga setelah jauh berjalan dipadang pasir. Ditengah perjalanan beliau berjumpa sebuah perigi. Airnya amat cetek dan jauh kebawah....
Beliau terpaksa turun kedalam perigi itu untuk mendapatkan sedikit air buat menghilangkan dahaga. Lelaki itu naik keatas semula selepas minum beberapa teguk air....tiba-tiba ditebing perigi itu, beliau ternampak seekor anjing yang kelihatan tidak bermaya kerana kehausan.
Lelaki itu dapat merasakan betapa hebatnya penderitaan anjing itu lantaran terlalu haus....Hmmmmm kasihan amat!!!! beliau amat bersimpati kepada anjing itu. Walaupun masih keletihan , Lelaki itu berikhtiar untuk memberikan minuman pada anjing yang sedang kehausan itu.
Beliau pun turun kembali kedalam perigi itu, lalu memenuhkan sepatunya (kasutnya)dengan air. Selepas itu, dia pun naik kembali seatas sambil menggigit sepatunya yang berisi air. Sampai diatas, beliau menghulurkan air itu untuk diminum oleh anjing tersebut.
Diatas layanan yang baik dan sifat belas kasihannya terhadap anjing itu, Allah swt memberikan keampunan diatas dosa-dosanya yang lalu...
IKTIBAR...
Berbuat baik terhadap haiwan, walaupun seekor anjing yang dipandang jijik, adalah satu kebajikan dan mendapat pahala kelak...
Sifat belas kasihan adalah amalan hati. Amalan hati diberikan ganjaran yang lebih disisi Allah swt....

Persoalannya di sini ialah;

Apakah perbuatan Muntadar al-Zaidi membaling kasut kepada Bush itu wajar? tidakkah boleh mencari jalan lain untuk menyatakan kemarahan kepada Bush?tidakkah boleh dia berbuat baik kepada Bush? seperti lelaki dalam kisah di atas.

Atau Bush lebih jahat dan hina daripada seekor anjing yang tak perlu diberi layanan baik , tapi hanya layak dilemparkan kasut kepadanya sebagai satu penghinaan.

Saya tinggalkan persoalan ini kepada saudara-saudari sekalian.

Mudah-mudahan dapat manfaat
Hassan Basri Hj Abdullah
Peringatan bagi yang lalai